Το Σάββατο, μετά από μια περιπέτεια που είχα στο Public Ηρακλείου έταξα 'σεντόνι' ενημέρωσης. Τελικά βαρέθηκα να ασχοληθώ περαιτέρω, αλλά το Public Stores είδε το twit μου και ζήτησε ενημέρωση. Ε, οι 140 χαρακτήρες δεν φτάνουν οπότε απολαύστε...
Εγώ από το Public δεν ψωνίζω. Ούτε θεώρησα ότι ήρθε στο Ηράκλειο ο πολιτισμός όταν άνοιξε το public. Και δεν ψωνίζω, γιατί όποτε μπήκα να ζητήσω κάτι χρειάστηκε να περιγράψω αναλυτικά ή και να ζωγραφίσω αυτό που θέλω για να μου πουν στο τέλος ότι δεν το έχουν. Θυμάμαι, την πρώτη φορά, ζήτησα διπλό φορτιστή usb. Όταν πια ο υπάλληλος εδέησε να καταλάβει τι εννοούσα κατέληξε "αυτό που ζητάτε κυρία μου δεν παράγεται, δε θα το βρείτε πουθενά". Προσπάθησα μάταια να τον πείσω ότι έχω ένα ήδη (διαδικτυακή αγορά) και απλά θέλω δεύτερο αλλά εκείνος ακόμα πιστεύει ότι αυτό που ζητάω είναι επιστημονική φαντασία...
Η ανάγκη όμως μ' έφερε στα σκαλοπάτια τους το προηγούμενο Σάββατο αργά το μεσημέρι. Μία καθυστερημένη πρόσκληση, αργά για ψάξιμο δώρου, εύκολη λύση η δωροεπιταγή από το public.
Φάουλ: Θέλω μια δωροεπιταγή 25 ευρώ. Ούτε 20 που είναι λίγο, ούτε 30 που είναι πολύ. Όχι, το public θεωρεί νορμάλ νούμερα όσα τελειώνουν σε 0. Οι δωροεπιταγές τους είναι των 10 ευρώ, των 20 ευρώ, των 50 ευρώ και οι συνδυασμοί τους.
Άντε, εντάξει, ας είναι... 30 ευρώ.
Ανοίγουν τα ντουλάπια, βγαίνουν τα μπλοκάκια και αρχίζει η διαδικασία.
Public: Α, με πιστωτική θα πληρώσετε;
Εγώ: Αν δεν σας πειράζει...
Public: Εντάξει, μόνο που πρέπει να περάσω την κάρτα δύο φορές, μία για την επιταγή των 20 ευρώ και μία για των 10 ευρώ
Δηλαδή αν είχα πάρει 3 βιβλία, 2 θήκες για κινητά, 4 ποντίκια και 8 φορτιστές η κάρτα θα έπρεπε να περάσει 17 φορές; αλλά δεν το σχολιάζω. Δίνω την κάρτα, χρεώνεται, βάζω ΡΙΝ όλα καλά.
Πιάνει το ποντίκι...
Public: Αχ, ξέρετε, δεν μπορώ να χρεώσω πιστωτική για δωροεπιταγές. Το σύστημα δεν με αφήνει.
Εγώ: Δηλαδή η πιστωτική δεν είναι πληρωμή; Να σας δώσω χρεωστική.
Public: Δε γίνεται με κάρτα
Εγώ: Εντάξει, ακυρώστε τη, δεν θα πάρω τις δωροεπιταγές.
Ξανά η διαδικασία, βάζω το ΡΙΝ, παίρνω χαρτάκι, άλλα 20 ευρώ στην κάρτα.
Εγώ: Συγνώμη, μήπως θα έπρεπε να έχει και ένα '-' μπροστά το ποσό για την αφαίρεση;
Public: Δε φταίω εγώ, εσείς με μπερδέψατε (στα public μάλλον για όλα φταίει ο πελάτης)
Με τα πολλά κάνει την αφαίρεση (ελπίζω σωστά), παίρνω τα διάφορα και φεύγοντας αναφέρω εκνευρισμένη ότι είναι λίγο ντροπή μέσα σε μαγαζί υποτίθεται υψηλής τεχνολογίας να μην μπορείς να κάνεις μια συναλλαγή της προκοπής με πιστωτική κάρτα. Βεβαίως ενημέρωσα και ότι προτίθεμαι να το σχολιάσω όπου μπορώ.
Μη-αγαπητό-public, όπως είδες στη συνομιλία δεν γράφω "υπάλληλος", γράφω "public". Εγώ με το public προσπάθησα να κάνω συναλλαγή όσες φορές κι αν το προσπάθησα. Το μόνο που έχω καταφέρει ως τώρα είναι να αγοράσω ένα ποντίκι που διάλεξα μόνη μου από το ράφι και πλήρωσα με μετρητά.
Μπορεί να φταίω εγώ. Αλλά αν τελικά όπως λέτε υπάρχει δυνατότητα αγοράς δωροεπιταγών με πιστωτική κάρτα, καλό είναι να ενημερώσετε τα καταστήματά σας, τα υποκαταστήματά σας, τους υπαλλήλους σας και τα συστήματά σας.
Για επόμενους πελάτες φυσικά, διότι εγώ προσωπικά βαρέθηκα και μάλλον δεν θα ξαναπεράσω ούτε απ' έξω.
