Άνοιξα το reader χθες και ανακάλυψα ότι ο Πιτσιρίκος μας λέει "μάκια" και -μάλλον- μας αποχαιρετάει. Όπως και κάμποσοι άλλοι.
Τι γίνεται βρε παιδιά; Το γκαντέμιασα; Μπα! Δε νομίζω να φταίω εγώ και η απόφασή μου να αρχίσω να "μπλογκάρω".
Τι γίνεται βρε παιδιά; ρώτησα δυνατά μόλις παρατήρησα τις αποχωρήσεις... "Πλάκωσαν οι ΠΑΣΟΚοι" μου απάντησε ο καλός μου, αναφερόμενος προφανώς στα γεγονότα της Καβάλας (τώρα που το σκέφτομαι δεν το διευκρίνησα κι όλας, μπορεί να εννοούσε κάτι άλλο. Εγώ αυτό κατάλαβα και σ' αυτό θα επεκταθώ!). Δεν είναι δυνατόν να είναι αυτός ο λόγος σκέφτομαι. Δεν είναι δυνατόν άνθρωποι οι οποίοι ευαγγελίζονται την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, είναι ακτιβιστές (πω πω!... όλο μοδάτες εκφράσεις χρησιμοποιώ), δεν είναι ρατσιστές, τους ενδιαφέρει να παρεμβαίνουν στα κοινά... δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί να την κάνουν με ελαφρά επειδή "πλάκωσαν οι ΠΑΣΟΚοι".
Να φανταστώ δηλαδή ότι έχουν δικαίωμα να έχουν blog μόνο όσοι γεννήθηκαν απόγευμα Παρασκευής κάποιου Αύγουστου, είναι κάτοχοι αυτοκινήτου χρώματος γκρι σουρί, παίζουν χόκεϊ επί πάγου, έφαγαν προχθές πατάτες γιαχνί με μάραθα και χοχλιούς* [σκέφτομαι κάποια ψυχή που γλείφεται τώρα!] και κυρίως δεν είναι ΠΑΣΟΚοι ή οτιδήποτε άλλο εκτός αριστερών πεποιθήσεων; Ρε παιδιά, πολύ ρατσιστικό μου κάνει όλο αυτό και δεν μου φαίνεται να ταιριάζει με την νοοτροπία των blogers. Τέλος πάντων, πληρώ ένα-δύο κριτήρια και άρα μπορώ να συνεχίσω να γράφω.
Αααααααααα, να μην το ξεχάσω!
Ο Δήμαρχος Ηρακλείου (Κρήτης) ανακοίνωσε χθες ότι οι συντηρητικές νοοτροπίες δεν ταιριάζουν με τον κρητικό λαό και ότι ο Δήμος στο Ηράκλειο είναι πανέτοιμος να τελέσει γάμο ομοφυλοφίλων όποτε αυτό ζητηθεί.
Υποψιάζομαι ότι το νέο θα το ακούσουμε σήμερα από κάποιο Αθηναϊκό κανάλι του οποίου το όνομα μάλλον θα αρχίζει από Α και θα τελειώνει σε –λτερ και μάλιστα και στις δύο versions του δελτίου. Ο Άκης με σουπεράκι «στο Ηράκλειο έγινε ο πρώτος γάμος ομοφυλόφιλων» και ο Νικολάκης με σουπεράκι «αναμένεται αύξηση του εγχώριου τουρισμού στο Ηράκλειο για το καλοκαίρι του 2008» - και εντεύθεν, θα συμπλήρωνα εγώ...
Άντε και στα δικά σας οι ανύπαντροι!
------------
*Πατάτες γιαχνί με μάραθα και χοχλιούς (όπου "χοχλιός" ίσον σαλιγκάρι)
Υλικά: Πατατούλες, κρεμμυδάκι, μάραθα, σαλιγκάρια, σάλτσα ντομάτα, λαδάκι, αλατάκι, πιπεράκι
Τηλεφωνούμε σε όλους τους γνωστούς για να εντοπίσουμε τον έναν που θα μπορούσε να έχει πάρει τα βουνά για να βρει σαλιγκάρια και επιπλέον να μας έχει κάνει τη χάρη να τα έχει ετοιμάσει για ψήσιμο, που σημαίνει να τα έχει ταΐσει μακαρόνια για αρκετές μέρες και να τους έχει συμπεριφερθεί ως να ήταν pets.
Αφού τα καταφέρουμε, του ζητάμε ευγενικά να μας δώσει κανένα κιλό, παίρνουμε τα σαλιγκάρια και τα βάζουμε να βράσουν (εν ολίγοις τα στέλνουμε αδιάβαστα). Τους αλλάζουμε νερό περίπου 3 φορές ώστε να είμαστε σίγουροι ότι έχουν καθαρίσει τελείως.
Μετά σοτάρουμε το κρεμμυδάκι στο λάδι μέχρι να μαραθεί και βάζουμε τις πατατούλες (κομένες αναλόγως), τα μάραθα, τα σαλιγκάρια και τη σαλτσούλα. Αλατίζουμε, πιπερώνουμε και περιμένουμε να γίνει. Το «να γίνει» δε σημαίνει με τίποτα να μαλακώσουν τα σαλιγκάρια... Απλώς να τα δούμε να εμφανίζονται στο χείλος του καβουκίου τους, αλλά όχι να βγουν τελείως γιατί έτσι χάνεται όλη η πλάκα του σερβιρίσματος.
Αφού γίνουν τα σερβίρουμε σε ρηχό πιάτο και φροντίζουμε να συνοδεύονται από πιρούνι, κατά προτίμηση ασημένιο για να μην μπορούν να μας το λυγίσουν οι έξυπνοι συνδαιτυμόνες προκειμένου να καταφέρουν να βγάλουν το σαλιγκάρι από το καβούκι του. Μια καλή μέθοδος είναι αυτό να γίνεται με οδοντογλυφίδα.
Ελπίζουμε πάντα οι συνδαιτυμόνες να γνωρίζουν την τεχνική αλλέως πως ο τοίχος της κουζίνας θα γεμίσει πιτσιλιές από λαδιές οι οποίες αν το χρώμα του τοίχου είναι ανάλογο, μπορεί να αλλάξουν αισθητικά όλη μας την ζωή.
Καλή όρεξη!