28.6.15

Εθνικά θέματα

Επηρεασμένη απ' αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, είπα να φτιάξω σήμερα έναν μουσακά. Όμως όχι έναν οποιονδήποτε μουσακά. Έναν μουσακά δικής μου σύλληψης!

Πήρα μελιτζάνες, τις έκοψα σε λεπτές φέτες και μετά σε λωρίδες
Βάζω τα κομμάτια σ' ένα μπωλ με νερό, λίγο ξύδι και αλάτι και τα αφήνω.

Ετοιμάζω αντίστοιχα τις πατάτες, λεπτές φέτες και μετά το κάθε κομμάτι στα δύο σε πλάτος.
Σουρώνω τις μελιτζάνες από το νερό, τις ξεπλένω και μαζί με τις πατάτες τις βάζω σ' ένα πλατύ ταψί, αλατίζω, πιπερώνω, ρίχνω λίγο λάδι και τις ανακατεύω να αναμιχθούν.

Ψήνω στον φούρνο όσο χρειαστεί.

Ετοιμάζω τον κιμά, με φρέσκια τριμμένη ντομάτα και πολύ λίγο πελτέ και χωρίς κανέλα. (δε μ' αρέσει η κανέλα) και τον ψήνω κανονικά.

Μόλις ετοιμαστούν και τα λαχανικά, τα ανακατεύω όλα μαζί με τον κιμά (δεν τα τοποθετώ σε στρώσεις) σε ένα βαθύ ταψί. Φτιάχνω μια απαλή, και αραιή μπεσαμέλ, τη στρώνω πάνω από τα λαχανικά και τον κιμά, βάζω από πάνω τριμμένο τυρί ρεγκάτο και τρίμμα φρυγανιάς και ψήνω ως να ροδίσει.

Και, voila

Πιο ελαφρύ γιατί δεν έχει τηγανητά μέσα και πολύ αφράτος καθώς τα υλικά δεν είναι πυκνοστρωμένα...

Δοκιμάστε και θα με θυμηθείτε. Επίσης, κάντε το ίδιο και με το παστίτσιο. Ανακατέψτε τα μακαρόνια με τον κιμά πριν στρώσετε την μπεσαμέλ.



7.3.15

Οι 140 χαρακτήρες δεν αρκούν - 2

Σήμερα, τσεκάροντας το twitter ανακάλυψα, με έκπληξη, ότι κυκλοφορεί μια φωτογραφία που δείχνει κάποιους νεαρούς να ποζάρουν για φωτογραφία μέσα σε κάποιο μπαράκι όπου στο πλάι αριστερά κάτω φαίνεται σα να γράφει (io)aninna. Η λεζάντα τις φωτογραφίας γράφει "Αυτή είναι η παρέα των νταήδων που κακοποιούσε τον Βαγγέλη (Γιακουμάκη)".
Δεν ξέρω ποιος πρωτοδημοσίευσε τη φωτογραφία, δεν ξέρω που τι βρήκε, δεν ξέρω τι γνωρίζει, ξέρω μόνο ότι δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητος. Και να γιατί:

Οι καταγγελίες λένε ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης έκανε ΠΑΡΕΑ με τους συμμαθητές και συμπατριώτες του. Μάθαμε ότι και μαζί τους έτρωγε και μαζί τους έκανε βόλτες και μαζί τους έπινε καφέ. Αφήνω στην άκρη το γιατί ενώ ήταν παρέα, τον κακοποιούσαν κι όλας και -ακόμα πιο παραάξενο- ενώ τον κακοποιούσαν αυτός συνέχιζε να τους κάνει παρέα.

Ίσως να υπήρχε και μια οδηγία απ' το σπίτι για το 'παιδί' που θα ήταν μόνο του τόσο μακρυά... "με τα παιδιά να κάνεις παρέα, που είναι και συμπατριώτες, να έχεις έναν άνθρωπο δικό σου"... λογικό ακούγεται. Απ' την άλλη, τα καταγγελλόμενα βασανιστήρια γινόταν κυρίως μέσα στη σχολή και πίσω από κλειστές πόρτες. Η παρέα και οι εμφανίσεις με τους μάγκες όμως ήταν εκτός, εκεί που ίσως κι ο ίδιος φαινόταν ίσως λίγο μάγκας κυκλοφορώντας μαζί τους.

Κάνανε παρέα λοιπόν. Άρα θα μπορούσε κάλλιστα σε αυτή τη φωτογραφία που δημοσιεύεται να ήταν και ο ίδιος ο Βαγγέλης και να ποζάρει μαζί με την παρέα του. Μπορεί πάλι, κάποιο από τα παιδιά που ποζάρουν να τραβάει τα ίδια με τον Βαγγέλη απλά να είναι λίγο πιο δυνατός και να μην τα χει βροντήξει ακόμα. Ή ακόμα να είχε υπάρξει στη θέση του Βαγγέλη και να ενσωματώθηκε για να επιβιώσει.

Αυτός που ανέβασε τη φωτογραφία, θα πρέπει να διωχθεί και να του ζητηθεί να αναφερθεί σε ένα-ένα στα πρόσωπα που εμφανίζονται και να έχει συγκεκριμένες καταγγελίες και αποδείξεις.

Σε άλλη περίπτωση είναι μεγαλύτερο τέρας από τους διώκτες του Βαγγέλη.

30.1.15

Οι 140 χαρακτήρες δεν αρκούν

Προσπάθησα να βρω έναν τρόπο να σχολιάσω κάποια από τα tweet που εμφανίζονται αυτές τις μέρες στο timeline μου, αλλά οι 140 χαρακτήρες ήταν λίγοι.

Μόλις τέσσερις μέρες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ! Κι όμως πολλοί λογαριασμοί στο twitter, από την πρώτη μέρα έχουν αρχίσει να βάζουν θέματα:

- 1 μέρα και η ΔΙΑΣ είναι ακόμα στους δρόμους
- 2 μέρες και ο φράχτης είναι ακόμα εκεί
- 3 μέρες και η Αμυγδαλέζα λειτουργεί ακόμα
- 4 μέρες και το κολαστήριο του κορυδαλλού είναι ακόμα ανοιχτό
...
Θέλουν όλοι να γίνουν τα πάντα και να γίνουν τώρα. Κι εγώ πίστεψα ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα και γι' αυτό υποστήριξα. Όμως φοβάμαι ότι θα χρειαστεί κάποιος - λίγος ή περισσότερος - χρόνος για όλα.
Μαθαίνω ότι ο λόγος που τρεις αναπληρωτές υπουργοί δεν έχουν ορκιστεί ακόμα είναι το γεγονός ότι δεν έχουν θεσμοθετηθεί τα υπουργεία τους. Και η θεσμοθέτηση αυτή γίνεται με νόμο. Το νόμο όμως τον ψηφίζει η Βουλή κι αυτή τη στιγμή Βουλή δεν υπάρχει. Δεν έχει συσταθεί και δεν έχει Πρόεδρο.
Ναι, θα μπορούσε ο Τσίπρας να βγάλει τρεις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και να έχει λήξει το ζήτημα. Θέλουμε να το κάνει; Θέλουμε να ακολουθήσει την ίδια τακτική με την οποία κυβερνούσαν οι προηγούμενοι;

Δεν ξέρω τι από τα παραπάνω μπορούν να γίνουν με απλές αποφάσεις ή χρειάζονται νόμους. Αν όμως μετά που θα συσταθεί η Βουλή σε σώμα και αναλάβει το νέο προεδρείο, δεν δρομολογηθούν άμεσα τα σχετικά νομοθετήματα για όλα τα ζητήματα που περιμένουμε να βρουν λύση, τότε ναι, τότε θα υπάρχει πρόβλημα.
Κάναμε υπομονή τόσα χρόνια για να έρθει η ώρα να τηρήσει κάποιος το λόγο του στον ελληνικό λαό. Φαίνεται ότι ήρθε αυτή η ώρα. Αν χρειάζεται να περιμένουμε άλλες 20 μέρες, για να γίνουν όπως πρέπει, προτείνω να κάνουμε λίγη υπομονή.

Να σας πω όμως και την αμαρτία μου. Θα ήθελα να γίνει μια και μόνη πράξη νομοθετικού περιεχομένου για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Έτσι, για την αλητεία...

26.1.15

Ευχή ή κατάρα...

Χθες, μετά την πρώτη αναφορά στα exit polls ομολογώ ότι συγκινήθηκα λιγουλάκι. Βλέπεις είναι η πρώτη φορά που αυτό που ψήφισα ήρθε πρώτο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα και με διαφορά. Ένας ΣΥΡΙΖΑ που για πολλούς από εμάς δεν είναι απρόσωπος όπως ήταν τόσο καιρο οι κυβερνήσεις που πέρασαν. Είναι οι φίλοι μας, οι άνθρωποι με τους οποίους συγχρωτιζόμαστε κάθε μέρα, που έχουμε πιει μαζί ένα καφέ, ένα κρασί, μια μπύρα. Που έχουμε συζητήσει, έχουμε κάνει πλάκα, έχουμε διαφωνήσει, έχουμε τσακωθεί. Τους ξέρουμε και τους ξέρουμε καλά. Και σήμερα πια οι περισσότεροι είναι βουλευτές και κάποιοι ακούγονται και για υπουργοί.

Η μεγάλη μου ανησυχία είναι να μη με απογοητεύσουν. Όχι ως κομματικά ή κυβερνητικά στελέχη. Αυτό θα ήταν ίσως το λιγότερο. Να μη με απογοητεύσουν ως άνθρωποι. Να μείνουν οι ίδιοι, να μην αλλάξουν, να μη γίνουν ξαφνικά οι καινούργιοι Γκόρτζοι του συστήματος.

Βέβαια δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι αυτό. Όλοι αυτοί που αύριο θα είναι η κυβέρνηση και θα έχουν στα χέρια τους τις τύχες μας, δυστυχώς ανδρώθηκαν πολιτκά τα τελευταία αυτά - σάπια - χρόνια. Έμαθαν να είναι πολιτικοί μέσα σ' αυτό το σύστημα. Διδάχτηκαν πολιτική απ' αυτούς που κυβερνούσαν. Φοβάμαι να σκεφτώ τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Το σύνθημα ήταν ότι έρχεται η ελπίδα. Αυτή την ελπίδα ψηφίσαμε, αυτή την ελπίδα έχουμε στο μυαλό μας. Την ελπίδα ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι πρώτ' απ' όλα οι άνθρωποι που πιστέψαμε και τους δώσαμε το δικαίωμα να διαχειριστούν τις ζωές μας.

Μακάρι όλα να πάνε καλά!

10.3.14

Σαββατιάτικη Περιπέτεια στο Public...

Το Σάββατο, μετά από μια περιπέτεια που είχα στο Public Ηρακλείου έταξα 'σεντόνι' ενημέρωσης. Τελικά βαρέθηκα να ασχοληθώ περαιτέρω, αλλά το Public Stores είδε το twit μου και ζήτησε ενημέρωση. Ε, οι 140 χαρακτήρες δεν φτάνουν οπότε απολαύστε...

Εγώ από το Public δεν ψωνίζω. Ούτε θεώρησα ότι ήρθε στο Ηράκλειο ο πολιτισμός όταν άνοιξε το public. Και δεν ψωνίζω, γιατί όποτε μπήκα να ζητήσω κάτι χρειάστηκε να περιγράψω αναλυτικά ή και να ζωγραφίσω αυτό που θέλω για να μου πουν στο τέλος ότι δεν το έχουν. Θυμάμαι, την πρώτη φορά, ζήτησα διπλό φορτιστή usb. Όταν πια ο υπάλληλος εδέησε να καταλάβει τι εννοούσα κατέληξε "αυτό που ζητάτε κυρία μου δεν παράγεται, δε θα το βρείτε πουθενά". Προσπάθησα μάταια να τον πείσω ότι έχω ένα ήδη (διαδικτυακή αγορά) και απλά θέλω δεύτερο αλλά εκείνος ακόμα πιστεύει ότι αυτό που ζητάω είναι επιστημονική φαντασία...

Η ανάγκη όμως μ' έφερε στα σκαλοπάτια τους το προηγούμενο Σάββατο αργά το μεσημέρι. Μία καθυστερημένη πρόσκληση, αργά για ψάξιμο δώρου, εύκολη λύση η δωροεπιταγή από το public.

Φάουλ: Θέλω μια δωροεπιταγή 25 ευρώ. Ούτε 20 που είναι λίγο, ούτε 30 που είναι πολύ. Όχι, το public θεωρεί νορμάλ νούμερα όσα τελειώνουν σε 0. Οι δωροεπιταγές τους είναι των 10 ευρώ, των 20 ευρώ, των 50 ευρώ και οι συνδυασμοί τους.

Άντε, εντάξει, ας είναι... 30 ευρώ.
Ανοίγουν τα ντουλάπια, βγαίνουν τα μπλοκάκια και αρχίζει η διαδικασία.

Public: Α, με πιστωτική θα πληρώσετε;
Εγώ: Αν δεν σας πειράζει...
Public: Εντάξει, μόνο που πρέπει να περάσω την κάρτα δύο φορές, μία για την επιταγή των 20 ευρώ και μία για των 10 ευρώ
Δηλαδή αν είχα πάρει 3 βιβλία, 2 θήκες για κινητά, 4 ποντίκια και 8 φορτιστές η κάρτα θα έπρεπε να περάσει 17 φορές; αλλά δεν το σχολιάζω. Δίνω την κάρτα, χρεώνεται, βάζω ΡΙΝ όλα καλά.
Πιάνει το ποντίκι...
Public: Αχ, ξέρετε, δεν μπορώ να χρεώσω πιστωτική για δωροεπιταγές. Το σύστημα δεν με αφήνει.
Εγώ: Δηλαδή η πιστωτική δεν είναι πληρωμή; Να σας δώσω χρεωστική.
Public: Δε γίνεται με κάρτα
Εγώ: Εντάξει, ακυρώστε τη, δεν θα πάρω τις δωροεπιταγές.
Ξανά η διαδικασία, βάζω το ΡΙΝ, παίρνω χαρτάκι, άλλα 20 ευρώ στην κάρτα.
Εγώ: Συγνώμη, μήπως θα έπρεπε να έχει και ένα '-' μπροστά το ποσό για την αφαίρεση;
Public: Δε φταίω εγώ, εσείς με μπερδέψατε (στα public μάλλον για όλα φταίει ο πελάτης)

Με τα πολλά κάνει την αφαίρεση (ελπίζω σωστά), παίρνω τα διάφορα και φεύγοντας αναφέρω εκνευρισμένη ότι είναι λίγο ντροπή μέσα σε μαγαζί υποτίθεται υψηλής τεχνολογίας να μην μπορείς να κάνεις μια συναλλαγή της προκοπής με πιστωτική κάρτα. Βεβαίως ενημέρωσα και ότι προτίθεμαι να το σχολιάσω όπου μπορώ.

Μη-αγαπητό-public, όπως είδες στη συνομιλία δεν γράφω "υπάλληλος", γράφω "public". Εγώ με το public προσπάθησα να κάνω συναλλαγή όσες φορές κι αν το προσπάθησα. Το μόνο που έχω καταφέρει ως τώρα είναι να αγοράσω ένα ποντίκι που διάλεξα μόνη μου από το ράφι και πλήρωσα με μετρητά.

Μπορεί να φταίω εγώ. Αλλά αν τελικά όπως λέτε υπάρχει δυνατότητα αγοράς δωροεπιταγών με πιστωτική κάρτα, καλό είναι να ενημερώσετε τα καταστήματά σας, τα υποκαταστήματά σας, τους υπαλλήλους σας και τα συστήματά σας.

Για επόμενους πελάτες φυσικά, διότι εγώ προσωπικά βαρέθηκα και μάλλον δεν θα ξαναπεράσω ούτε απ' έξω.




26.6.13

Ένας ειλικρινής απόφοιτος Λυκείου

Εχθές το βράδυ έμεινα ξύπνια αρκετά αργά προκειμένου να παρακολουθήσω σε επανάληψη τη συνέντευξη του Κατίδη στον Σταύρο Θεοδωράκη. Είχα ακούσεις μέσες άκρες τι περίπου είχε πει αλλά ήθελα να την ακούσω ολόκληρη. Φοβάμαι ότι στην προσπάθειά του να δικαιολογηθεί έκανε μία ακόμα γκάφα με την οποία -δυστυχώς- δεν είδα κανέναν να ασχολείται.

Αναπαράγοντας τον διάλογο στο περίπου αλλά με το σωστό νόημα:
ΚΑΤ: Δε γνώριζα ότι ο χαιρετισμός είναι Ναζιστικός. Ξέρεις, εγώ άφησα το σχολείο στη δευτέρα γυμνασίου.
ΘΕΟ: Μα αφού είσαι απόφοιτος Λυκείου...
ΚΑΤ: Ναι, κοίτα, στην τρίτη γυμνασίου πήγα μερικές φορές στην προσευχή και μετά ήμουν κάθε μέρα όλη μέρα στην προπόνηση. Πήρα απολυτήριο γυμνασίου (!) και γράφτηκα στο νυχτερινό λύκειο ... (δε θυμάμαι το όνομα της πόλης). Εκεί πια δεν πάτησα ποτέ, δεν ήξερα που είναι, ούτε είχα δει ποτέ τους καθηγητές, εγώ έλαβα στο σπίτι το απολυτήριο λυκείου (!!!).
ΘΕΟ: Μπράβο, τουλάχιστον είσαι ειλικρινής!

Νομίζω δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια. Απλά αναρωτιέμαι, για μια συνέντευξη που παίχτηκε χθες για δεύτερη φορά, δεν άκουσε τίποτα π.χ. ο Δ/ντής Δευτεροβάθμιας της περιοχής από της οποίας το γυμνάσιο πήρε απολυτήριο και του νυχτερινού λυκείου απ' όπου "αποφοίτησε";
Κάποιος άλλος ίσως που θα μπορούσε να επέμβει και να στείλει στα σπίτια τους τον γυμνασιάρχη και τον λυκειάρχη;

Βέβαια, και πάλι καλά να λέμε. Ως αθλητής θα μπορούσε να έχει μπει και στα ΤΕΦΑΑ χωρίς εξετάσεις.

Α, ξέχασα, είπε κι ότι έκανε λέει και τατουάζ την ημερομηνία του συμβάντος με τον ναζιστικό χαιρετισμό για να θυμάται τη βλακεία του.

Έτσι εξηγείται το ότι είναι γεμάτος τατουάζ.
 



23.6.13

Εδώ ΕΡΤ! Εδώ ΕΡΤ!

ΕΡΤ


Αναμετάδοση