Αναρωτιέμαι,

ανέκαθεν αναρωτιόμουν δηλαδή, ποιος είναι ο σκοπός των blogs. Διάβασα και ξαναδιάβασα μερικά και μου άρεσε η ιδέα του διαδικτυακού "ημερολογίου" μετά σχολίων και κλάδων. Κι έτσι μπήκα κι εγώ στο τριπάκι και μ' αρέσει. Όμως τώρα αναρωτιέμαι για κάτι άλλο. Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να βρίσκουμε το ίδιο post ξανά και ξανά (ανα)δημοσιευμένο σε 5, 10, 20 διαφορετικά blogs; Τι σκοπό εξυπηρετεί όλο αυτό; Γιατί κάποιοι νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι διαβάζουν μόνο αυτούς, ενώ αυτοί όλους τους άλλους, και άρα πρέπει αυτοί και μόνο αυτοί να ενημερώνουν τους αναγνώστες τους για ό,τι έχουνα αναρτήσει οι υπόλοιποι; (φιου... κουραστικό και μπερδεμένο, διαβάζεται αργά).
Αυτή η σκυταλοδρομία, εκτός από κουραστική, είναι και επικίνδυνη, κυρίως όταν σκορπάει γύρω γύρω ψευδείς ειδήσεις (βλέπε "σκύλος ψοφάει σε έκθεση" και όχι μόνο). Νομίζω είναι μια κακή συνήθεια που πρέπει, αν είναι αδύνατον να σταματήσει, τουλάχιστον να ελαχιστοποιηθεί, αλλά πώς; τι το ψάχνω;
Αρκετά χαριτωμένα και κάποιες φορές ενδιαφέροντα φαίνεται να είναι τα παιχνιδάκια. Προσπάθησα να δω τι θα μου προκύψει αν προσπαθούσα να "παίξω" την σελίδα 123. Το πρώτο βιβλίο που έπιασα δεν είχε σελίδα 123, το δεύτερο είχε φωτογραφία στην σελίδα 123 και στο τρίτο το περιεχόμενο ήταν τόσο σόκιν που θα με άρχιζε στο κυνήγι ο Σφακ.
Μήπως να το παραλλάσσαμε λίγο, να το κάναμε πιο χρηστικό και λειτουργικό και αντί της σελίδας 123 να γράφαμε ό,τι υπάρχει στο οπισθόφυλλο (το πρώτο που κοιτά κάποιος όταν αγοράζει ένα βιβλίο χωρίς να το ξέρει), μια μικρή κριτική δική μας και το ISBN ώστε να μπορεί να το παραγγείλει γρήγορα μ' ένα κλικ όποιος του κάνει το βιβλίο κλικ;
Πληροφοριακά, εξαιρετικό το service του www.protoporia.gr για την αγορά βιβλίων. Ακόμα κι όταν ετοιμαζόμουν για διακοπές και είχα ξεχάσει να κάνω προμήθειες, τους έστειλα κούριερ και εκτέλεσαν την παραγγελία μου αυθημερόν ενώ ζω στην επαρχία.